عباس محمدیان: این سرمایه معنوی که سابقه آن به درازای تاریخ چند هزار ساله تمدن پارسی است با تعاریفِ اجتماعی، عاطفی، اخلاقی، معرفتی، هویتی، و.... گوناگون خود، نوروز را به یکی از مهمترین سرمایه‌های هویت بخش ایرانی بدل کرده است. نوروز آنچنان در جامعه ایرانی عزیز است که به یمن آن دیدارها و روابط اجتماعی و خانوادگی افراد تجدید شده و در نتیجه سرح محبت و رفعت در جامعه ارتقاء می‌یابد و فصل نو از روابط اجتماعی بر جامعه ایرانی حاکم می‌شود. این فرایند اگر چه در گام نخست، سیمایی خانوادگی دارد اما در نگاه کلان تر کارکرد ملی می یابد. مسئولیت پذیری، در گونه های فردی و اجتماعی و ملی، رهاورد فرهنگ نوروز ایرانی است.
جانمایه ای که از اول تا آخر این مناسک به خوبی خود را نشان می دهد و انسان را تعلیم می کند. مشارکت جویی از ساحت خانوادگی قد می کشد و تا دیگر عرصه ها توسعه می یابد. همدلی را به همراهی ارتقا می دهد و نسبت به رعایت حقوق یک دیگر، تاکید می ورزد. یکی از سنت های نیک نوروز که بعد از انقلاب شکل گرفته است، گفتگوی نوروزی پدرانه و حکیمانه رهبر معظم انقلاب اسلامی است با آحاد ملت از دریچه رسانه است. این گفتگو که آحاد ملت به آن گوش جا می‌سپارند همراستا و همداستان با نوروز و نماد نوشوندگی و پش روندگی انقلاب اسلامی است. در این سخنان که تازه سازی راهبردها را در فراز به فراز خود دارد، تار و پود این همدلی قوامی افزون تر می یابد. به جرئت می توان این فرهنگ و رهاورد های گونه گون آن را به "قالی ایرانی" تشبیه کرد که هر چه در نوروز، پا می خورد ارزشمندتر می شود. ما هر نوروز را با ارزش مضاعف آغاز می کنیم. ارزشی که می طلبد- حداقل- به اندازه مالیات برارزش افزوده در آن تامل کنیم و بهره نو ببریم. قطعا اگر با نگاه نوروزی و مبتنی بر مکتب متعالی نوروز، به تقویم رهنمود های راهبردی رهبر حکیم انقلاب بپردازیم، می توانیم به عید مدام برسیم. عیدی که هر خوانش آن، خونی تازه در رگ های جامعه جاری می‌کند. فکر می کنم ما در سال جدید به رغم همه مشکلات ساخته و پرداخته دشمنان خارجی و داخلی می‌توانیم با تاسی ار رهنمودهای پیر حکیم انقلاب گام های بلندی در راستای اعتلای سطح زندگی فردی و اجتماعی خود برداریم.
فراز های سخنان نوروزی حضرت آیت الله العظمی خامنه ای و پیام نوروزی حضرت ایشان، می‌تواند بسیاری از فرود ها را به نقطه آغازی برای حرکت به سمت فراز ها تبدیل کند. تاکید معظم له بر" اعتماد آفرینی ملی با پرهیز از رقابت شرکت های شبه دولتی با بخش خصوصی"، خود می تواند نقشه مدیریت کشور را با بنیادی نو مواجه کند به گونه ای که" با افزایش نقش نظارتی دولت، فضا را برای کاهش تصدی گری دولتی" فراهم و زمینه را در راستای رشد اقتصاد، مهیا کند. با رویکردی چنین است که می توان" در راستای تشویق و بستر سازی برای حضور موثر مردم و بخش خصوصی برای افزایش تولید"، گام های امید آفرین برداشت." واگذاری فرصت ها و منابع به مردم و خروج آن ها از دست دولت"، مردم را در آغازی مبارک قرار خواهد داد در راهی که برکت آفرین خواهد بود. در هندسه ای چنین، "ضرورت تلاش هرچه بیشتر برای رشد سریع و مداوم اقتصادی با چشم انداز هشت درصد برای جبران عقب ماندگی ها"، بیش از همیشه به چشم خواهد آمد.
اندیشه هم از پی "به چشم آمده ها" خواهد رفت تا مردمی سازی گسترده تر در اقتصاد، شکل بگیرد. باری، از این رهگذار که هم ذات فرهنگ نوروزی است می توان ایران را بر قله ها نشاند. این گونه است که از یک مناسبت تقویمی به تقویم مناسب سازی امور رسید. تعریف اولویت ها، نیز خود با فرهنگ تقویم همراستاست. ان شاالله با تبیین بایستگی ها و رفتار شایسته عملی در تحقق آن، نوروز را به گستره همه 365 روز سال توسعه خواهیم داد. چنین باد تقدیر ایران و ایرانی.
دیدگاهتان را بنویسید
دیدگاه ها